Grupy Modlitwy Ojca Pio powstały z inicjatywy św. Ojca Pio w odpowiedzi na potrzeby duchowe epoki, zwłaszcza na apel papieża Piusa XII, który zwrócił się do kapłanów by zakładali grupy modlitwy o pokój i pojednanie miedzy ludźmi dotkniętymi tragedią wojen światowych XX wieku. Grupy Modlitwy są powołane do tego, by być zaczynem ewangelicznym w społeczeństwie, które cierpi na utratę wartości chrześcijańskich i rozdarcie społeczne. Mają być antidotum na laicyzację społeczeństwa, szerzoną kulturę hedonistyczną i libertyńską, brak znajomości Pisma świętego, szerzenie się magii i ateizmu. Grupy mają działać w posłuszeństwie papieżowi i biskupom, w łączności z Kościołem lokalnym.
Spotkania Grupy Modlitwy odbywają się w 2. niedzielę miesiąca – o godz. 8.30 Eucharystia, po Mszy św. spotkanie formacyjne w domu duszpasterskim.
Grupa ponadto spotyka się każdego 23. dnia miesiąca na wieczornej Eucharystii sprawowanej w intencjach zanoszonych przez wstawiennictwo św. Ojca Pio.
Animatorem grupy jest Danuta Bluma, funkcję asystenta duchowego pełni br. Antoni Kowalski.
Historia
5 maja 1966 r. Ojciec Pio podczas Mszy Świętej dla wielkiej rzeszy pielgrzymów wypowiedział słowa, które można uważać za program Grup Modlitwy. Oto jego przesłanie: „W tej chwili moja ojcowska, myśl kieruje się do całego świata, a w szczególności do Grup Modlitwy, które są obecne prawie na całym świecie, a zwłaszcza kieruję ją do was, dzisiaj tu obecnych. „Okazją” jest dziesięciolecie „Domu” i ich drugi Międzynarodowy Kongres. Grupy Modlitwy skupione wokół Domu Ulgi w Cierpieniu są w pierwszym szeregu, wysuniętym na czoło tego „miasteczka miłości”, SĄ SZKÓŁKAMI WIARY I OGNISKAMI MIŁOŚCI, w których sam Chrystus jest obecny i to zawsze, gdy się gromadzą na modlitwę i Agapę (ucztę) Eucharystyczną, pod przewodnictwem ich pasterzy i kierowników duchowych. To modlitwa jest ową siłą jednoczącą wszystkie szlachetne dusze. Siła, która porusza świat, która odnawia sumienia, która podtrzymuje ten Dom, która umacnia cierpiących, która uzdrawia chorych, która uświęca pracę. Ona dodaje mocy opiece zdrowotnej, ona obdarza siłą moralną i w duchu chrześcijańskim usposabia do przyjęcia cierpienia, ona wywołuje uśmiech i obdarza błogosławieństwem Bożym we wszelkim bólu i słabości. O moi synowie, módlcie się wiele, módlcie się zawsze i nigdy nie ustawajcie”.
Ojciec Pio tak apelował do swoich duchowych dzieci: „Proszę was, moi drodzy, o pomoc. Złączcie się ze mną i módlcie się ze mną w intencjach wskazanych przeze mnie, przez kapłanów, biskupów, Ojca św., których kocham miłością Jezusa. Niech grupy będą poddane kierownictwu kapłana”. Wiemy, że bardzo szybko rozwinął się ruch grup modlitwy, które rozmowę z Bogiem łączą z dziełami miłosierdzia.
Początki tego wielkiego dzieła św. Ojca Pio rozpoczęły się już w 1917 roku, kiedy to zwłaszcza zimową porą zbierali się przy kominku ludzie i słuchali opowiadań ewangelicznych ojca Pio. Za wzorem Chrystusa który gromadził przy sobie uczniów, aby nieśli dobrą nowinę na cały świat, tak ojciec Pio pragnął , aby cały świat był jedną szkolą modlitwy. Wiedział, że modlitwa to wielki dar, to klucz do Bożego Serca. Często powtarzał Słowa Chrystusa: „Gdzie dwóch, albo trzej są zgromadzeni w imię moje, tam jestem pośród nich”.
Wielu ludzi żyje charyzmatem przekazanym przez świętego Pio. Jednym z nich jest Vincenzo Catalano. Opowiada on, że przez wiele lat żył daleko od Kościoła i nic nie wskazywało na to, że kiedykolwiek znajdzie się na drodze do Boga. Jedno spotkanie z Ojcem Pio wystarczyło mu, aby dotychczasowe życie legło w gruzach. Teraz utrzymuje trzy szpitale dla trędowatych w Afryce, a o swojej przemianie nie mówi inaczej, jak o cudzie. Jest animatorem kilku grup modlitwy, jeździ z odczytami o ojcu Pio i w ten sposób apostołuje swoim własnym życiem.
Grupy modlitwy są przedłużeniem działalności Ojca Pio. Ten święty i po śmierci działa, gdyż za jego wstawiennictwem i dzisiaj dzieją się niezwykłe rzeczy, a uczestnictwo w grupie modlitwy jego imienia, jest wyrazem łączności z nim, On w niebie, a my za ziemi wołamy jednym głosem we wszystkich intencjach do Najwyższego Boga.
Kościół poprzez papieży pobłogosławił to wielkie dzieło zapoczątkowane przez św O Pio. Papież Paweł VI nazwał Grupy Modlitwy wielką rzeką modlących się dusz.
Znaczenie Grup Modlitwy doceniał szczególnie Ojciec święty Jan Paweł II mówiąc o ich posłannictwie: „Wspomnienie osoby Ojca Pio skłania mnie do przekazania jeszcze jednego szczególnego pozdrowienia i wyrażenia zachęty dla Grup Modlitwy, których on jest twórcą, o które się tak troszczył, które w ciągu jego życia tak szybko się pomnożyły, a następnie po jego śmierci tak się rozwinęły w całym świecie”.
Jan Paweł II także wskazał na Ojca Pio jako wielkiego przewodnika który wskazuje gdzie trzeba szukać oparcia. „Wiem z własnego doświadczenia – pisał ojciec Pio – , że prawdziwie pomocnym środkiem broniącym nas przed upadkiem jest oparcie się o krzyż Jezusa wraz z całkowitym okazaniem zaufania wobec Niego samego, który dla naszego zbawienia chciał wziąć jego ciężar na siebie.” I dodał ojciec święty: „Jest to myśl, którą przekazuję wam na pamiątkę z tej pielgrzymki. Bracie i siostro wstępuj w szeregi grupy Modlitwy, a wtedy twoja modlitwa nabierze mocy i siły, według wskazań Chrystusa; „Ja jestem pośród nich”.
Statut
Statut Grup Modlitwy został zatwierdzony przez Kościół 3 maja 1986 roku. Czytamy w nim takie słowa: „Grupy Modlitwy, powstałe z inicjatywy Ojca Pio z Pietrelciny, w obliczu potrzeb duchowych naszych czasów, chcą współpracować w urzeczywistnianiu Królestwa Bożego według nauki Jezusa, który wielokrotnie podkreślał konieczność modlitwy i uczył jej sposobu. Chcą działać w duchu posłuszeństwa wielokrotnym wezwaniom Papieży i hierarchii, formułowanym w tej dziedzinie, zgodnie z tradycją, wspaniale wyrażoną przez sobory powszechne, a zwłaszcza przez Sobór Watykański II.
Grupy mają kierować się ogólnymi zasadami franciszkańskiej duchowości przekazanej przez Ojca Pio. Są to:
a. Pełne i bezwarunkowe przylgnięcie do nauki Kościoła katolickiego, kierowanego przez Papieża i Biskupów.
b. Posłuszeństwo Papieżowi i Biskupom, których rzecznikiem jest kapłan, dyrektor duchowny, mianowany przez biskupa.
c. Modlitwa z Kościołem, za Kościół i w Kościele, z czynnym uczestnictwem w życiu liturgicznym i sakramentalnym, przeżywanym jako szczyt wewnętrznej jedności z Bogiem.
d. Wynagrodzenie poprzez udział w cierpieniach Chrystusa według nauki św. Pawła.
c. Czynna miłość, niosąca ulgę cierpiącym i potrzebującym, jako praktyczne urzeczywistnienie miłości ku Bogu”.
Droga formacji członków Grup Modlitwy Ojca Pio opiera się na trzech filarach
– modlitwa: rozumiana jako głębsze przeżywanie tajemnicy chrztu skłaniające wiernego do żywego uczestniczenia w liturgii i sakramentach świętych oraz rozmiłowanie w czytaniu Pisma świętego jako żywego Słowa Boga skierowanego do nas osobiście.
– rodzina: dbanie o domowy kościół, wierność małżeńską i pomoc szczególnie młodym małżonkom aby budowali więź między sobą i wspólnotą Kościoła.
– społeczeństwo: zaangażowanie na rzecz biednych i cierpiących poprzez pomoc i pracę charytatywną oraz walkę z kulturą śmierci wyrażającą się w sprzeciwie wobec aborcji, eutanazji, przemocy i uzależnieniom.
Dla dobrego funkcjonowania grup modlitwy konieczny jest kierownik duchowy jako reprezentant Kościała i gwarant posłuszeństwa oraz animator świecki dbający o organizację spotkań i sprawny oraz owocny ich przebieg.
Czynne zaangażowanie w życie grup modlitwy to zadanie trudne, ale możliwe dla tych, którzy nie boją się wprowadzić do swego życia Ewangelii Chrystusa, bo Ona daje radość i szczęście, które wypełnia się tu na ziemi, a kiedyś po drugiej stronie życia Chrystus takim będzie usługiwał w swoim Królestwie.
Treść za: www.ojciecpio.pl
